Marokańskie ulice i place tętnią muzyką. Nie ma takiego miesiąca w roku, kiedy nie odbywałby się chociaż jeden duży festiwal muzyczny. Tradycyjna muzyka marokańska jest bardzo zróżnicowana, co związane jest przede wszystkim z burzliwą historią tego kraju. W świecie muzyki Maroka wyróżnić można cztery główne nurty oraz ich szerokie interpretacje: gnawa, chaabi, muzyka andaluzyjska oraz muzyka Berberów. Młodzi artyści marokańscy tworząc współczesną muzykę inspirują się muzyką tradycyjną.



Gnawa - muzyka czarnoskórych niewolników subsaharyjskich
Jednym z najbardziej znanych stylów muzyki marokańskiej jest gnawa. Co roku w As-Sawirze i Marrakeszu odbywają się międzynarodowe koncerty gnawa. Jest to muzyka i styl tańca czarnoskórych niewolników subsaharyjskich. Gnawa to połączenie dźwięków muzyki afrykańskiej z arabską. Współcześnie do utworów wplatane są rytmy popularnej muzyki zachodniej.



Na całym świecie gnawa rozpowszechniła się w latach 70. ubiegłego stulecia, za sprawą między innymi takich muzyków, jak Jimmy Page i Robert Plant. Nagrali oni bowiem znane wszystkim utwory z elementami marokańskiej muzyki etnicznej.
Obecnie muzyka ta ma swoich rodowitych reprezentantów, powszechnie znanych na rynku muzycznym. Jednym z nich jest urodzony w Marrakeszu, a mieszkający w Stanach Zjednoczonych, Hasan Hakmoun, który łączy gnawa z jazzem.


Niektórzy muzycy gnawa należą do bractwa Sufi i wierzą, że ich utwory mają moc uzdrawiania. Rytuały te oparte są na przedislamskich, afrykańskich obrzędach animistycznych. Co roku odbywa się np. obrzęd Lila derdeba, podczas którego rytmiczne uderzenia bębnów wprowadzają uczestników w trans. Dodatkowo efekt ten wzmacniają bardzo niskie dźwięki trzystrunowego instrumentu nazywanego guembri (guimbri) oraz cymbały nazywane krakeb. Hipnotyczne i transowe rytmy nazywane są sintir. Gnawa w połączeniu z tańcem ma przywołać duchy przodków, których zadaniem jest odpędzenie złych duchów.